2 jaar geleden stond mijn leven letterlijk op zijn kop door een valpartij met mijn koersfiets. Ik was in topconditie, had nog nooit zoveel getraind, nog nooit zoveel kilometers op mijn teller staan. Ik was vastberaden mijn persoonlijk record te verbreken. Ik was gedrevener dan ooit.

Die dag, 24 april 2021, vertrok ik voor een toffe fietsrit, na 20 km viel ik op de kasseien. Ik voelde een grote druk in mijn rechterbil. Toch op de fiets en nog 20 km naar huis gefietst. Ja, dat lukte vrij goed, zonder pijn. Ik miste wel een pak kracht in mijn rechterbeen. Thuisgekomen klungelde ik mij van mijn fiets en ruste ik even uit. Toen ik naar het toilet wou stappen, werd alles duidelijk. Ik moest een 10tal meter overbruggen, maar kon niet stappen. Ik huilde van de pijn, kon niet steunen op rechts en sleepte me langs de muur en de grond naar het toilet. Die avond stelde men een pubistakfractuur vast. Gelukkig geen operatie! Oef.

Veel uitleg over mijn breuk kreeg ik niet. Ik kreeg wel 2 krukken en een ziektebriefje voor 2 weken. De dag nadien kreeg ik er nog een ziekenhuisbed bij en een rolstoel bovenop. Die rolstoel heb ik echt gehaat, ik kon er niet naar kijken. Wat een lelijk ding was dat seg. Maar ja, … ik had hem wel nodig. Na enkele dagen besefte ik dat mijn kwetsuur niet zou genezen zijn in 2 weken. Het werden in totaal 7 weken, waarvan 5 weken volledig platte rust in mijn ziekenhuisbed.

Sportief en geblesseerd, niets kunnen doen, zelfs niet kunnen stappen. Het voelde als de hel, keilastig, veel verdriet, veel tranen. Gelukkig had ik weinig of geen pijn.

Ondertussen twee jaar later, fiets ik terug zonder angst en amuseer ik mij terug op de fiets. Fietsen voor de fun, dat doe ik nu. Genieten, in beweging, ook wel nog eens afzien, maar me vooral jeunen op de fiets in plaats van de slaaf te zijn van mijn prestaties en die altijd maar weer willen verbeteren.

Het is niet meer van moeten, maar van mogen…

Dat is een hele andere ingesteldheid waarmee ik nu op mijn fiets zit.

Het leven loopt niet altijd zoals verwacht. Geen up zonder down, geen hoog zonder laag. Het leven is keileuk en genieten van zoveel moois en soms ook verdomd lastig, soms ook totaal onverwachts echte kak. Het leven is met vallen en opstaan. De voorbije maanden kreeg ik heel wat te verwerken. DE KRACHT VAN NOOIT OPGEVEN, zit in mij en helpt me er altijd door!  Ik ben nu wie ik ben, in mijn kracht, mezelf meer dan ooit en ik geef nooit op!

Meer mensen in hun kracht en dicht bij zichzelf, daar werk ik graag aan mee. En weet je… de oplossing ligt veel dichter dan je denkt. Het zit allemaal in je-zelf! Ja, in JE-ZELF! Vaak zoeken mensen het veel te ver.

Ik help je graag je kracht (her)ontdekken en voelen, want je eigen KRACHT IS POWER!