Zit je gevangen in een moeilijke situatie in je familie, gezin, relatie of werk?
Ben je uitgeput?
Ben je jouw energie en levensvreugde kwijt?

Heb je te maken met grensoverschrijdend gedrag?
Verbale of fysieke agressie?

Word je gepest, getreiterd thuis of op je werk?
Wordt er geen rekening gehouden met jou?

Ben je het slachtoffer van mensen die jou het leven heel lastig maken,
hun macht misbruiken, je manipuleren of chanteren?

Ben je bang?
Weet je niet hoe je hieruit kan?

Zit je vast in je relatie of werk waarbij je helemaal niet jezelf kunt zijn?
Kun je moeilijk slapen of eten door alles wat er met je gebeurt?
Maakt het jou ziek?

Neem een vriend(in) in vertrouwen of een collega,
je huisarts, brugfiguur, therapeut,
coach, psycholoog, kinesist, osteopaat,
iemand van het OCMW, tele-onthaal 106,
zelfmoordlijn 1813, …
Er is altijd iemand die luistert!

BLIJF ER NIET ALLEEN MEE LOPEN!
Want… niemand kan alles alleen.
Spreek, deel & ventileer.

Alleen zo kan je jezelf bevrijden uit je situatie en je leven veranderen…
Stap voor stap.
Jezelf bevrijden zodat je echt “jezelf kunt zijn!”
Gelukkig kunt zijn en stralen…
Een basisrecht van iedereen🍀

JE HEBT ALTIJD EEN KEUZE…
Of je blijft je slachtofferrol ondergaan
tot je er helemaal onderdoor gaat
en je jouw levensvreugde helemaal verliest.

Of je kiest ervoor om te vechten en hulp te zoeken.
Praat en neem iemand in vertrouwen…
Doe het!
Wacht niet op morgen, doe het vandaag nog…🍀🌈 

Wanneer is goed, GOED GENOEG?

Het hoeft niet perfect te zijn om GE-WEL-DIG te zijn…
Wees blij en dankbaar met wat er wel is, wat wel lukt, met het niveau en de stappen die je wel behaalt. Vaak wordt er gestreefd naar nog meer, nog beter, nog mooier, nog juister, … tot in de perfectie, eindeloos…

Perfectie, wat is dat?
Wie bepaalt wat perfect is?
Wie bepaalt dat iets niet perfect is?
Perfectie brengt veel druk met zich mee en vraagt veel van je energie. Zoveel dat je er met momenten op leegloopt…

Perfectie mag er zijn met een gezonde dosis, tuurlijk wel.
Té véél perfectie maakt moe en put uit…

Je mag best wel ‘GOED‘ (leren) omarmen.
Misschien is dat voor jou moeilijk.
Misschien weet je niet hoe je dat moet doen, want voor jou is alleen perfect goed genoeg…
Herkenbaar?

Goed is ook goed genoeg.
Het is maar hoe je ernaar kijkt.
Geef jezelf de toestemming hiervoor en leer het omarmen.

Goed is ook goed genoeg.
Het neemt druk weg,
want druk is er al véél te véél
en ligt altijd op de loer, overal opnieuw…

Goed is ook goed genoeg!
Ja, echt wel. 
Schrijf het op, lees het opnieuw. 
Herhaal het tot je het gelooft. 

Het hoeft niet perfect te zijn om GE-WEL-DIG te zijn…

Jongens worden vaak van kleinsaf geleerd om stoer te zijn. Velen groeien uit tot mannen die geleerd hebben om sterk te zijn, stoer, hard, ruw, niet te veel kompassie hebben, doordoen en doorgaan, …
Waarom?

Wat als je eerder een gevoelige jongen of man bent? 
Hoe doe je dat in de mannenwereld?
Wegsteken?
Verstoppen?
Doen alsof je stoer bent? 
Camoufleren?
Laten zien?
Er voor uitkomen?  

Wat als je niet weet hoe je moet praten over je gevoelens?
Wat als je dat nooit geleerd hebt?
Wat als je alles opkropt?
Wat als je alles alleen verwerkt?
Wat als je niet weet wat “verwerken” is en altijd maar doorgaat?  

Binnenin worstelen, eens minder in je vel zitten, twijfels of angsten voelen, gevoelig zijn, huilen, … Het hoort evengoed bij jongens & mannen als bij meisjes & vrouwen. 

Wacht niet tot je ogen hun glans helemaal verliezen. 
Durven praten, is geen teken van zwakte.

Zachtheid, als het kon, ik liet het vermengen in onze voeding, zo kreeg iedereen dagelijks een dosis op natuurlijke wijze.

Minder hard zijn voor jezelf, het mag.
Zachtheid toelaten en het durven omarmen…
Ook als jongen, ook als man, het is oké, het mag…🍀

Mijn leven wordt gered van een rampscenario…
Dat gevoel ik heb ik nu.

Ken jij dat gevoel?
Ooit al eens meegemaakt?

Ik ben praktisch aan de slag met het boek van Annelies Smolders “START TO SLEEP AGAIN”. Het boek is een mega eyeopener, staat vol met inzichten over slaap, duidelijke uitleg en praktische tips die echt werken, die een diepe verandering in gang zetten om beter te slapen.

Het boek brengt me zoveel herkenning, duidelijkheid, inzichten, rust, opluchting en een diep gevoel van dankbaarheid. Het is als een cadeau dat uit de hemel kwam vallen. Ik hoef niet meer eenzaam te zijn. Ik ben niet meer alleen met mijn slapeloosheid. Ik ben niet mijn slapeloosheid. Ik slaap terug en zal nog langer en dieper slapen.

Chronische slapeloosheid waarmee ik ondertussen al meer dan een jaar leef, is een probleem waarmee je vaak alleen staat. Het voelt als een eenzame strijd…

Ik heb enkele keren ‘s nachts het gevoel ervaren dat ik “gek” werd… Mensen die in een depressie sukkelen als gevolg van een aanslepende slapeloosheid, ik begrijp dat nu heel goed. Je weet pas wat het is, slecht slapen, als je het zelf ervaart. Ik wens het je niet toe.

Het gevoel van intense vermoeidheid en eenzaamheid is met geen pen te beschrijven. 

SLAAP HEEFT INVLOED OP ALLES, OP JE HELE LEVEN!
Het bepaalt je humeur, je energie, je reacties, je concentratie, je geheugen, je gezondheid, je prestaties op het werk, je rijgedrag,…

Ook ik ben al meermaals geconfronteerd geweest met de gevolgen van te weinig en te slecht slapen. Zoals die keer enkele maanden geleden, toen het slaapmonster me onverwachts genadeloos neersloeg toen ik aan het rijden was op de autosnelweg. Ik zat aan het stuur en kan het nog navertellen. Er is niks ergs gebeurd, maar het was een wake-up call tussen leven en dood. Ik heb veel geluk gehad, er was bescherming dichtbij. Tussen leven en dood, het is soms een dunne lijn…

Ik ben blij en enthousiast én tegelijk ook zo ontroerd op dit moment. Ik kan tranen met tuiten huilen omdat ik eindelijk bezig ben met een slaaptraining die me helpt en waarvan ik de effecten voel. Na zo’n lange zoektocht heb ik het gevoel dat deze training echt iets is wat werkt en mij terug doet slapen!

Ik voelde mij als een wielrenner die helemaal achteraan het peloton bengelde. Nu begin ik langzaamaan op te schuiven, richting de kop van het peloton. Ik ben er nog lang niet, ik heb nog een lange weg af te leggen, maar ik rijd terug vooruit. Het is keihard, het is enorm hard werken, discipline en trainen. Ik moet me houden aan mijn persoonlijk slaap- en waakschema en alles wat daarbij komt kijken.

MET MOMENTEN IS HET INTENS VERMOEIEND…

Het slaapmonster blijft keihard en slaat soms nog genadeloos toe, zonder kompassie. Ik vecht al zo lang tegen dat monster en voel ein-de-lijk dat ik het zal verslaan. Dag per dag, stap voor stap…

Het lichaam went traag aan nieuw slaappatroon.

Ik zal dan ook alle tijd nemen die nodig is. Mijn gezondheid is me te kostbaar, dat besef ik nu meer dan ooit.

Lastiger dan dat het al geweest is, wordt het niet.

Het wordt alleen maar beter…

Halleluja, THANK YOU 

Wat gebeurt er als jij afscheid neemt van een geliefde of van een dier? Hoe reageer jij?

Huilen, toeklappen, zwijgen, boos zijn, niet meer eten, geen fut meer hebben, verloren lopen, praten, sporten, bewegen, veel werken, vluchten, afleiding zoeken, slapen, niks doen, er niet willen over praten, je afzonderen, gewoon doen alsof er niks gebeurd is, gewoon verder gaan, met dingen gooien, opruimen, schrijven, muziek beluisteren, foto’s bekijken, herinneringen ophalen, lachen en huilen tegelijk, dankbaar zijn, …

Iedereen verwerkt een afscheid op zijn of haar eigen manier.
Het is iets persoonlijks.
Bestaat er een goed of fout? Wellicht niet.

Als de dood van iemand er plots is, hakt dit er wel in. Afscheid nemen van een geliefde, een mens of een dier, het hoort bij het leven. Daarmee moeten het dan doen. That’s life! Het is wel wat ingewikkelder dan dat… Het verstand weet dat we ooit allemaal sterven, maar het gevoel wil dat ene afscheid niet of nog niet.

Waarom is er nog zoveel taboe over de dood?
Waarom wordt er zo weinig over gesproken of gedeeld?

Mensen weten dikwijls niet welke houding ze moeten aannemen tegenover iemand die te maken heeft met een verlies. Moet je ze nu wel of niet aanspreken? Wel of niet een berichtje sturen? Wat zeg je wel of niet?

Het lijkt wel alsof we dat een beetje tussendoor moeten doen, terwijl de rest van de wereld verder draait en alle taken en verantwoordelijkheden gewoon doorlopen… Je zoekt er je eigen weg in en afhankelijk van het gezin waarin je geboren werd, jouw omgeving of je eigen kracht leer je hoe je met afscheid omgaat of zoiets verwerkt. Voor sommigen is dat best heftig en moeilijk, want ze staan bij het verlies alleen en eenzaam, uitgeschut. Want hoe doe je dat nu afscheid nemen en het verlies en verdriet verwerken?

Een luisterend oor kan troost bieden.
Iemand die oprecht luistert.
Of iemand die er gewoon is, stilletjes, niets moet….
Praten helpt
Luisteren helpt
Er ‘zijn’ helpt
❤️

TIME-OUT

Het leven is niet alleen rozengeur en maneschijn. Al enkele weken sta ik op non-actief.

P A U Z E !!!

Time-out, zoals vroeger in het volleyballen. Alleen duurt mijn time-out véél langer dan een halve minuut. Mijn gezondheid heeft tijd en ademruimte nodig. Hoe lang? Geen idee. Zo lang als mijn lichaam nodig heeft, zal mijn rustperiode duren.

“Hoe gaat het met jou?”

Die vraag voelt al een tijdje dubbel…
Het gaat goed met mij, ja.
Ik sta gelukkig en positief in het leven….
Ik ben gelukkiger dan ooit

Werken? Dat is een ander verhaal…. Ik kan nog niet terug werken. Het zal nog een hele tijd duren zoals ik het nu aanvoel. Ik sukkel nog te veel en al enorm lang met met mijn slaap. Wat een opgestapelde vermoeidheid met zich meebrengt, die met momenten KEILASTIG, is. Het voelt alsof het vermoeidheidsmonster me plots uit het niets neer klopt…

LUISTER NAAR JE LICHAAM

Ik zei het zó vaak aan anderen…
Het is meer dan logisch dat ik mijn eigen raad opvolg. In deze periode van mijn leven best confronterend & overweldigend, tegelijk helemaal de juiste beslissing! Mijn gezondheid op nummer 1!

Soms is het tijd om rust te nemen & afstand te doen van ……………….
OPLADEN

Terug de oude worden? Neen, dat wil ik niet.
Sterker terug komen? Ja, dat voelt veel beter & dat zal ook gebeuren.

Voor nu voelt het als een geblesseerde wielrenner die in plaats van te demarreren uit het peloton, moet lossen. Ik ben gelost en rijd op mijn eigen tempo verder, met de nodige rust om te bekomen & op te laden. Enerzijds was het moeilijk om eraan toe te geven. Anderzijds voelt het als een opluchting, een bevrijding.

Ik heb concentratieproblemen en kan minder vlot of slecht met mijn hoofd werken. Info opslaan is moeilijker en soms zijn er momenten dat mijn hoofd beslist: het is genoeg en het schakelt uit, waardoor luisteren, info opslaan of binnen nemen, gewoon niet meer gaat.

Tuurlijk is dat best confronterend met momenten, maar er tegen vechten doe ik niet meer… Ik heb er wel heel lang tegen gevochten, wou me niet geven, minimaliseerde het, want er zijn nog véél ergere dingen in het leven dan mijn slaapprobleem, zo dacht ik. Maar het werd te erg. Het was echt niet meer oké! 5 voor 12 gepasseerd…

Het slaapprobleem is iets wat ik nu ten volle aanpak en blijf opvolgen. Mijn lichaam heeft tijd en rust nodig. Zeker geen druk en stress. Het afgelopen jaar is er veel gebeurd, het was met momenten heel heftig en emotioneel, een rollercoaster aan emoties… Ik sloeg me overal door, ik bleef positief en bleef ervoor gaan. Ik heb nergens spijt van. Ik maakte de juiste beslissingen.

Mentaal sta ik sterk, maar mijn lichaam heeft een trager tempo en laat me voelen dat verwerken tijd nodig heeft… Ik volg dus mijn tempo en zal mijn herstel voor niks of niemand forceren. Mijn gezondheid is voor mij nu prioriteit! Alles wat met werken te maken heeft, staat op PAUZE. De pauzeknop is diep ingedrukt, voor hoe lang weet ik zelf niet. Zo lang als nodig! Ik moet aan mezelf denken. Ik wil op lange termijn geen schade en wil nog in goede gezondheid verder leven, want ik heb nog een heel leven voor mij…

Deze week zag ik mijn huisarts terug. Ik zei haar:”Was het maar een breuk, dan zat ik in het gips. Een gips die zie je, dat is overduidelijk voor iedereen.” Mijn huisarts antwoordde: “Dit hoor ik vaak van patiënten, wat jij me nu vertelt.”

Hoe ik het voel, is dat alles wat je medisch niet kan zien aan de buitenkant, toch zo vaak moet verantwoord worden… Mensen zien het niet en kunnen zich soms niet voorstellen wat er aan de hand is met iemand en al zeker niet voelen hoe het voelt. Sommige dingen zijn pas echt te begrijpen, wanneer je het zelf meemaakt en ervaart. Dan weet je pas echt hoe het voelt…

P A U Z E …

Het voelt als zorgen voor mezelf nu, maar ook investeren in mijn gezondheid op lange termijn. De periode die ik nu thuis ben, de pauze-periode, stelt niks voor in mijn hele leven. Ik kies voor mezelf, het is nodig en niemand kan het herstel in mijn plaats doen.

Ik help heel graag andere mensen: jong en oud. Ik was vaak een luisterend oor voor anderen, ik help graag spontaan, duw graag mensen in beweging, ik voel veel aan… Maar soms zijn er momenten in het leven om ten volle voor jezelf te gaan en dat doe ik nu! Eerst goed voor mezelf zorgen, om daarna terug anderen te kunnen helpen en in beweging te brengen.

Rust en pauze, want ik heb mijn energie nodig voor mezelf.
Ik heb maar 1 lichaam. Ik volg mijn eigen tempo.
Ik besef meer dan ooit dat gezondheid alles is….

Wat er nu gebeurt in mijn leven, ik zag het niet aankomen. Het heeft me wel al veel inzichten gebracht en ook veel moois… Ik geniet van kleine dingen in het leven, het is een kwestie van ze te zien, want ze zijn er elke dag! Ik kies heel bewust om positief op te staan en er het beste van te maken, op mijn manier…